యువ శిష్యులమైన మేము కాస్త చురుకుగా, తెలివిగా వ్యవహరించి ఉంటే అమ్మగారిబ్యాగులు ఢోలి పై పెట్టేవారం కాదని మళ్లీ బాధపడ్డాం. అమ్మగా, అనురాగ వల్లిగా, గురువుగామాకు దిశా నిర్దేశం చేస్తూ, మమ్మల్ని కంటికిరెప్పలా కాపాడే అమ్మగారి విషయంలోఅలసత్వం ఇక పై పనికిరాదనితీర్మానించుకున్నాం. తెలిసి చేసిన తప్పుఅయినా, తెలియక చేసిన తప్పైనా గురువువిషయంలో పొరపాట్లు తగవు. పొరపాట్లుజరిగినా వాటి నుండి పాఠాలు నేర్చుకోండనిఅమ్మగారు చెప్తారు కానీ, ఇలా ఉండండి, అలా చెయ్యండని అమ్మగారు పరుషంగాఆజ్ఞాపించటం మేము ఎరుగం. భూమాతవంటి ఓర్పు అమ్మగారిది. కానీ తమగురువులైన శ్రీ శ్రీ మహావతార్ బాబాజీ గారు, శ్రీ శ్రీ భోగనాథ మహర్షుల వారి పనులనుచాలా భక్తి శ్రద్ధలతో నిర్వర్తిస్తారు అమ్మగారు. అమ్మగారు తమ గురువుల విషయంలో శ్రద్ధగాఉన్నట్లే, మనం కూడా శ్రద్ధగాఉండాలనుకుంటూ ఉండగా., తొందరగాస్నానాలు చేసి భోజనానికి రండి, అంటూకబురువచ్చింది. ఆ రోజు చాలా నడక మూలాన, కాస్త వేడి నీళ్లతో స్నానం చేశాక పరిస్థితి కుదుట పడింది. ఆ రోజు కూడా శిష్యులమంతా అమ్మగారితో కలసి భోజనం చేశాం.ఆ రోజు రాత్రి అలసిపోయి విశ్రమిద్దాం అనుకుంటుండగా, అమ్మగారికి పాద సేవ చెయ్యాలని చాలా బలమైన సంకల్పం కలిగింది. ప్రశాంతమ్మగారి అనుమతితో అమ్మగారి గదిలోనికి వెళ్లి పాద సేవ చెయ్య సాగాను. మన కోసం అన్ని ఇబ్బందులు పడే గురువు గారి పట్ల ఎంత భావంతో ఉండాలి మనం అని చాలా బాధ అనిపించింది. ఆ ఆలోచన వచ్చిన కాసేపటికి బాగా నిద్ర ముంచుకొచ్చింది…