Author: admin

నాగతేజ, ఒక విధమైన శంకతో చెట్టు దగ్గరికి చేరారట. ఆయనకు కలిగిన అనుభూతిని వివరిస్తూ… “అమ్మగారు చెట్ల వద్దకు అందర్ని పంపే ముందు ఒక్కొక్కర్ని ఒక్కో చెట్టు వద్దకు వెళ్లమన్నారు కదా! అందరికీ తమకంటూ ఒక చెట్టు ఉంది, మరి నాకెందుకు ప్రత్యేకంగా ఒక చెట్టు లభించలేదు? నాకు ఇందుకు అర్హత లేదా?… అంటూ నా మనసులో ఎన్నో ప్రశ్నలు మెదిలాయి” అని చెప్పుకొచ్చారు తేజ. అమ్మగారి ఆజ్ఞ మేరకు తేజ ఇదివరకే వేరొకరు ఉన్న చెట్టు వద్దకు వెళ్ళి, అక్కడ భావంతో తన కర్మలు స్వీకరించమని చెట్టును ప్రార్ధించినపుడు, ఒక్కసారిగా తన కాళ్ళ క్రింద భూమి అదృశ్యమైనట్లు తన శరీరం తెలియని అలౌకిక సీమలను చేరుతున్నట్లు భావం కలిగిందట. రాకెట్ వేగంతో తాను ఎక్కడికో దూసుకొని వెళిపోతున్నట్లు   అనిపించిందిట. తన భ్రూ మధ్యానికి, చెట్టుకు మధ్య ఒక సూక్ష్మమైన నాడి వంటిది ఏర్పడి చెట్టుతో తనకు ఒక బంధనాన్ని ఏర్పరిచిందిట. ఆ…

అమ్మగారు మమ్మల్ని మౌనంగా ఉంటూ, ఒక్కొక్కరు ఒక్కొక్క చెట్టు వద్దకు వెళ్లి, ఆ చెట్టును మా కర్మలు తీసుకొమ్మని ప్రార్థిస్తున్నట్లు భావన చేస్తూ, చెట్టుకు భ్రూ మధ్యo తాకిస్తూ ఉండమన్నారు. ఆ విధంగా మేము చేసినప్పుడు భ్రూ మధ్యంలో చాలా శక్తి ప్రకంపనలు కలిగాయి. అందరం ఒక్కొక్క చెట్టు వద్దకు వెళ్ళాం.కానీ నాగ తేజ మాత్రం తనకు సమీపంలో ఉన్న చెట్టు వద్దకు వేరొకరిని పంపి, చెట్లన్నిటి వద్ద అందరూ ఉండటంతో మౌనంగా ఉండిపోయారు. ఇది గమనించిన అమ్మగారు సమీపంలోని ఒక చెట్టు వద్దకు వెళ్లమంటూ నాగతేజాకు సైగ చేశారట. అయితే అప్పటికే అక్కడ ఇంకొకరు ఉన్నారు, కానీ అమ్మగారు చెప్పటంతో ఆ చెట్టు వద్దే ప్రక్రియ ఆరంభించారు నాగ తేజ. అందరం 5 నిమిషాల నుండి 10 నిమిషాల పాటు చెట్టును పట్టుకొని ఒక విధమైన స్థితిలో ఉండిపోయాం. ప్రక్రియ పూర్తయి యథా స్థితికి వచ్చిన మాకు నాగ తేజ…

माताजी ने  हममें से हर एक को को शांत से एक-एक पेड के पास जाकर उस पेड से अपने भ्रूमध्य, को हलके से ठेककर स्पर्ष करते हुए ,हमें विनती करने को कहा, कि वो पेड हमारे कर्मों को लें| उस तरह हम सब भाव से प्रार्थना करने लगे, और हमारे भ्रूमध्य के स्थान में हमने कयी शक्तियों को महसूस की। हम सब अपने अपने पेड के पास जाकर खडे हो गये। नाग तेजा नाम के  एक क्रिया योगी, उनके नज़दीकी  पेड पर किसी और को भेजकर, देखे कि सभी अपने-अपने  पेड़ो के पास खडे थे| वो खुछ भी न कहे…

Mataji showed us our Divine Trees and asked each one of us to go to these Divine Trees. She ordained us to press the Forehead ( Third eye region) against the tree trunk and pray with utmost reverence and Humility to take away our Karmas.  All of us started to choose our respective trees, except Nagateja who choose to leave the nearest tree to someone else in the group. To his surprise he found all the Divine  Trees occupied by everyone in our group and he could not find any single tree. Puzzled he stood there in silence. Mataji observed…

प्रकृति माँ श्यामला देवी के रमणीय विस्तार से ,ऐसे लग रहा था जैसे हमें, क्षेत्र में आने केलिए मां अपनी बच्चों को बुला रहे हो। यह जगह थोड़ी ऊँचाई पर थी। इसलिए चप्पल पहन कर नहीं चढ़ पा रहे थे।| हम सब अपने अपने चप्पल हाथ में पकडकर, एक दूसरे की मदद करते हुए चढ रहे थे।माताजी बडे आसानी से वहां पहुंच गई। हम सब परम गुरूओं के चित्रों के पास आ पहुंचे।वो जगह जंगलों के बीच थी, और पास मे कोयी नदी के बहने से ,वहां मिट्टी, पत्थर और कीचड भरे थे। माताजी ने हमे गोल आकार में घेरकर…

It seemed like Shyamala Devi the Goddess of Nature herself had gorgeously summoned her own children to this place. There was an uphill slope en route to this place which was very slippery and was not comfortable and safe to walk with our footwear on. So the Ladies removed their footwear and holding them in their hands, slowly and carefully moved forward by helping each other. It was surprising to see the ease and pace at which Mataji was climbing the steep slope. We reached the place where the photos of Guru’s were already arranged. It was an uneven terrain…

ప్రకృతి మాత అయిన శ్యామల దేవి, రమణీయ సొబగులతో ఆ ప్రాంతానికి రా రమ్మని తమబిడ్డలైన మమ్మల్ని.   పిలుస్తున్నట్లు అనిపించింది. ఆ చోటికి వెళ్ళటానికి ముందు, పైకి కాస్త ఎత్తుగా ఉంది. అయితే చెప్పులు వేసుకొని ఎక్కటం కుదరలేదు, దాంతో చెప్పులు చేత పట్టుకొని ఆడవారమంతా ఒకరికొకరం సహాయం చేసుకుంటూ పైకి ఎక్కాం. అమ్మగారు చాలా అనాయాసంగా ఎక్కేశారు. పరమ గురువుల చిత్ర పటాలు ఏర్పరిచిన చోటికి చేరాం.అడవి ప్రాంతం, అందునా సమీపంలో నది ప్రవహిస్తుండటంతో అక్కడ మట్టి, రాళ్ళూ, బురద ఉన్నాయి. అమ్మగారు అందరినీ వృతాకారంలో కూర్చోమన్నారు. వెంట తెచ్చుకున్న రుమాలు, న్యాప్కిన్లు వేసుకొని వాటిపై కూర్చున్నాం.అమ్మగారు  మమ్మల్ని   అక్కడికి ఎందుకు   రమ్మన్నారో   అక్కడికి వెళ్లేంత వరకు కూడా మాలో ఎవ్వరికీ   తెలియదు. అమ్మగారు ధ్యానం ప్రారంభించే ముందు ఎవ్వరినీ కళ్ళు తెరవద్దని సూచించారు. అలాగే మా అందరితో కొన్ని ప్రమాణాలు చేయించారు. అమ్మగారు   ప్రమాణాలు చేయించటం అదే తొలిసారి.…

డెహ్రాడూన్ నుండి 100 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది తెహ్రి అనే ప్రాంతం. అక్కడే యమునోత్రికి వెళ్లేముందు బస చేశాo. ఆ ప్రాంతమంతా ప్రకృతి సౌందర్యంతో ప్రకాశిస్తోంది. మేము ఉండేందుకు అందమైన టెంట్లు ఉన్నాయి ఆ రిసార్ట్లో, టెంటు లోపల వెచ్చగా, బయట శీతలంగా, చుట్టూ దట్టమైన చెట్లతో చాలా బాగుంది ఆ ప్రాంతం. ఎదో స్వప్న లోకంలో విహరిస్తున్నట్లు అనిపించింది అక్కడ. అక్కడికి సమీపంలోనే యమునా నది పాయ ప్రవహిస్తోంది. మా రిసార్టుకు కొద్ది దూరంలో పెద్ద పెద్ద చెట్లతో ఒక ప్రాంతం ఎదురుగా కనిపిస్తోంది. సాయంత్రం, ఇంకా చీకటి పడలేదు, ఆ సమయంలో అమ్మగారు మేము తెహ్రికి చేరగానే ఎదురుగా కనిపిస్తోన్న అడవి వంటి ప్రాంతానికి “వెళదాం రండి” అని అందరికీ చెప్పారు. పరమ గురువులైన శ్రీ శ్రీ భోగనాథ మహర్షుల శ్రీ శ్రీ మహావతార్ బాబాజీ గారు, వారి పెద్ద చిత్ర పటాల్ని అక్కడ అమర్చారు. మేము వచ్చే లోపే ఏర్పాట్లు ఎలా జరిగాయా అని ఆశ్చర్యం కలిగింది! అమ్మగారు ఆ ప్రాంతానికి చేరిన…

देहरादून से १०० किलोमीटर की दूरी पर है, तेहरी प्रांत।यमुनोत्री जाने से पहले हम वहां रुक गये। वो पूरा प्रांत प्रकृतिक सौंदर्य से पुलकित है। हमारे रिसोर्ट के नजदीक बडे बडे वृक्ष दिखाई देते हैं।वह एक घने जंगल की तरह था। रिसॉर्ट में, हमे रहने के लिए टेन्टस दिये गये। टेन्टस के अंदर गरम था, परन्तु टेन्टस के बाहर आते ही शीतल पवन का एहसास हुआ। टेन्टस को घेर कर चारों ओर घने वृक्ष थे।ऐसा लग रहा था जैसे  हम स्वपनलोक में विहार कर रहे हैं। पास में ही  यमुना नदी कि  एक धारा की चिल बुली सुनाई दे रही थी। संध्याकाल के समय, अंधेरा होने के पेहले माताजी ने हम…

100 kms away from Dehradun is a place called Tehri on the way to Yamunotri which was radiating with splendid natural beauty. We had a short stay for the night at a wonderful resort. We stayed in beautiful tents which were warm inside though it was freezing cold outside.Nearby there was a place completely filled with numerous huge Pine Trees, simulating a forest and a small stream of the Yamuna river flowing nearby. It was a lovely experience and felt nothing short of being in some dreamland. That evening before sunset Mataji called all of us to assemble at the…